Foto album

Zaterdag 3 Juni 2017 van Burst - Thuin - 131 km

Alles begon met het klassieke afscheidsritueel, ditmaal niet aan de kerk van Burst maar aan het station.

De start was zuidelijk richting Geraardsbergen om zo geleidelijk verder te trekken tot in Noord Frankrijk via eindeloze open velden en kleine wegeltjes.

De wegeltjes werden hierbij ook al snel eens oplopend zoals de rest van de 3 Daagse.

Een welgekomen tussenstop op weg naar de Franse grens

De Scheepslift van Strepy Thieu

Nabij de kanaalovergang te Le Roeulx, viel een van de weinige lekke banden van de ganse 3 daagse te betreuren.

De middagstop, niet zover verwijderd van dit sas

Na de middagstop volgde nog een meer dan vuile kasseistrook, de Rue de Rapois op grondgebied Bergen. Allicht had men deze uit Parijs-Roubaix geschrapt wegens te gortig...

De namiddagstop, letterlijk op de grens met Frankrijk.

Aankomst te Thuin waar werd afgesproken in een café nog een kilometertje van het eigenlijke Hotel verwijderd. Hier stond ook Wim klaar met de camionette en alle bagage.

Avondeten in het Hotel Relais du Haute Sambre

Zondag 4 Juni 2017 - Thuin - Couvin - Thuin - 131 km

Een berezware koninginnerit van deze 3 Daagse.

Vroeg in de ochtend worden officieel de deelnemers voorgesteld voor de officiële start.

Off we go...

Het vlakkere stuk na de vallei van Thuin uitgekropen te zijn, geeft ons nog even tijd om na te denken waar we eigenlijk aan begonnen zijn.

Eenmaal op de zijkant Lac d'eau d'heures voorbij gereden begint het terrein serieus op en af te lopen en volgen de hellingen elkaar zeer snel op. Dit zijn enkele foto's van een helling in de bossen te Cerfontaine. Deze deden we trouwens met ons eerste bezoek aan de regio ook.

Daarna bleef het gewoon op en af. De ene afdaling werd gevolgd door een volgende helling.

Het sublieme eindpunt van de tocht was een totaal onbekende stuwdam, Ry de Rome. Er begon een aangekondigde zware zone eenmaal het plaatsnaambord Couvin voorbijgereden. Prachtige wegen er naar toe tussen bossen maar voortdurend oplopend met af en toe toch wel veneinig stijle stroken.

Als je dan al denkt ver eten aangeboden te krijgen, krijg je nog eerst dit onding aangeboden te Lasne.

Met de middagstop gaf ex voorzitter Wim De Brouwer er de brui aan en ging de rest van zijn rit verder als bijzitter bij Roger.

Er volgden nog heel wat hellingen zonder naam en ook nog een onverwacht oponthoud als plots een slak met zijn huis op de rug de smeltende asfaltstraat overstak en de wagen daardoor niet voorbij geraakte.

Uiteindelijk bereiken we meer dood dan levend het hotel maar in elk geval, hebben we het gehaald en blijkt het hotel in de lobby te bevatten wat er gezocht werd.

Maandag 5 Juni 2017 - Thuin - Burst - 136 km

De ontbijttafel toont al heel wat minder vrolijke gezichten, wetende dat er nog een zware rit volgt in huiswaardse richting. Sommigen waren er vrij gerust in omdat zij de terugtocht deze ochtend ook zouden inzetten per auto. Deze reclame gaat hem in elk geval nog geld kosten...

De vertrekkende groep verkleint maar steeds. 1 deelnemer van de dag voordien werd om toch verantwoord te blijven aan de kant gehouden alhoewel hij een vertrek wel nog had zien zitten. Brecht is nog maar 14 jaar en na 2 zo zware ritten zou een 3e eveneens zware rit er wel eens teveel aan kunnen zijn... Ook de fotograaf van dienst is toegevoegd (al vergat deze zijn eigen vader mee te fotograferen...)

Doortocht aan de Abdij van Aulne waar we een verplicht oponthoud kenden door een gesprongen voorband van Gino.

Het parcours dat daarna volgde bleef kronkelen door kleinere dorpjes met steeds de bijhorende vaak niet zo lange maar toch steeds pijnlijker wordende hellingetjes.

Bij een meer dan stijle helling langs kleinere wegels vanaf de Samber naar boven werd menig deelnemer zich bewust dat de tocht nog zwaar zou worden tot thuis. Ik als voorzitter merkte meteen dat er geen enkele reserve meer over was om nog mee in het rood te gaan na de 2 vorige dagen.

Gelukkig kregen we daarna een vlakker parcours voorgeschoteld door eindeloze velden richting Waterloo. We werden enkel nog geplaagd door een aantal strookjes kasseien.

Te Ohain kregen we onder andere deze eindeloze strookjes zeer bonkige en daardoor zeer slecht lopende steentjes voorgeschoteld.

Voor de middagstop volgde nog een zeer zware strook op een grote expresweg doorheen het centrum van Waterloo.

Vrij kort na de middagstop ging ook bij de huidige voorzitter het licht uit en geraakte hij op de kleinste helling nog amper vooruit. Een opgave op een 51 km voor het einde drong zich op wilden we nog voor donker thuis geraken. De 7 overigen zetten dapper hun heldentocht verder. Zelfs van in de auto kreeg ik letterlijk de indruk dat er geen einde kwam aan dat eeuwig vals plat en zelfs hellingen.

Een laatste rust voor de sterk vermoeide beentjes in de buurt van Liederkerke.

De laatste ondertussen door iedereen tot vervelends toe goed gekende wegeltjes naar huis. De 7 dapperen die de volledig rit uitreden, hadden er ook vandaag opnieuw 136 km opzitten. Degenen die de volle 3 Daagse reden kwamen binnen met 398 km en iets meer dan 4000 hoogtemeters.

Een welgemeende proficiat zou ik dus zeggen.

Vorige Overzicht Volgende

Copyright © WTC Jong en Oud Burst